معنی نکته گو - جستجوی لغت در جدول جو

نکته گو

لغت نامه دهخدا

نکته گیر

ایرادگیر، اعتراض کننده

فرهنگ فارسی عمید

نیله گو

(لَ / لِ گَ)

نیله گاو. نیل گاو. نیل گو. رجوع به نیله گاو شود

لغت نامه دهخدا

نکته گیر

(مِ سَ)

عیب گیر. (آنندراج). اعتراض کننده. (ناظم الاطباء). ایرادگیرنده. معترض. (فرهنگ فارسی معین). خرده گیر. ناقد. نقاد:
نکته گیری به کار نکته شگفت
بر حدیثی هزار نکته گرفت.
نظامی

لغت نامه دهخدا

کته گوش

(کَ)

دهی از دهستان مرکزی بخش فریمان شهرستان مشهد. کوهستانی و معتدل. سکنه آن 293 تن. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات و بنشن. شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

نکته جو

نکته یاب. نکته سنج: و مسأله گوئی یا نکته جوئی یا فصیح سخنی. (ترجمه محاسن اصفهان ص 141). رجوع به نکته سنج شود

لغت نامه دهخدا

نکته گویی

(نُ تَ / تِ)

عمل نکته گوی. رجوع به نکته گوی شود: مشغول به نکته گویی و بذله جویی. (ترجمه محاسن اصفهان ص 108)

لغت نامه دهخدا

نکته گوی

(مِ)

نکته سنج. نکته پرداز. (آنندراج). بلیغ و زبان آور و لطیفه گو. (ناظم الاطباء). آنکه نکته های دقیق و لطیف گوید. (فرهنگ فارسی معین) : دیوانه ای نام او ابوالفوارس به غایت نکته گوی. (ترجمه محاسن اصفهان ص 113)

لغت نامه دهخدا